Review: Bretagne kleine atlas voor hedonisten
De serie kleine atlas voor hedonisten is al geruime tijd niet meer weg te denken uit het mooie reisboeken assortiment. Eerder verschenen er in de serie al boeken over onder meer Parijs, Corsica, Noorwegen, IJsland, Berlijn en Venetië. Nu is het de beurt aan Bretagne. Deze Franse regio mag een nieuwe uitgave sieren met mooie verhalen en indrukwekkende foto’s.
Schrijven over de plek waar je bent opgegroeid
Auteur Jules Gaubert-Turpin is geboren en getogen in Bretagne en laat ons kennismaken met deze ruige regio. Hij duikt de geschiedenis in (onder meer in Saint-Malo), neemt een kijkje in de traditionele keuken en laat zien hoe mens en zee hier al eeuwenlang verweven zijn. In het boek is plek voor mooie achtergrondverhalen over de productie van lokale producten, over kunstateliers en over Bretonse gebruiken. Fotograaf Franck Juery legt alles vast op beeld, op de mooie rauwe wijze waar deze serie reisboeken inmiddels bekend om staat.
Laat je meevoeren door Bretagne
In een reisgids kun je altijd redelijk makkelijk op zoek naar bepaalde plekken of bezienswaardigheden. Even de inhoudsopgave erbij pakken en klaar is Kees! In een boek als de kleine atlas voor hedonisten is dat anders. Je begint met lezen waarbij het voelt alsof je in een trein stapt, die je door het hele boek heen rijdt. Je kunt niet stoppen! Je wordt meegezogen in plaatselijke gebruiken en oude tradities. Een heerlijk gevoel.
Hoe is het boek ingedeeld?
Alhoewel Bretagne vandaag de dag bestaat uit vier departementen, is het boek niet op die manier ingedeeld. Er is een keuze gemaakt om in te zoomen op de acht voormalig Bretonse landen, oftwel “pays”. Denk aan onder meer Pays de Léon, Pays Rennais en Pays Vannetais. Door herverdeling van regio’s en het samengaan van departementen in het verleden is er wat overlapping in een aantal pays. Zo maken we in het gedeelte over Pays Nantais kleine uitstapjes naar de Jadekust in Loire Atlantique en lees je onder meer over Pornic, Saint-Nazaire, Nantes en Saint-Brevin-Les-Pins.
Geen reisgids maar een koffietafelboek
Een reisgids mag je een boek uit deze serie niet noemen; daar doe je het eigenlijk tekort mee. De kleine atlas is met een dikke, stevige kaft en zwaar papier echt geen boek om mee te nemen op reis. Het is een boek om ergens mooi neer te leggen of neer te zetten, op een plek waar je er gemakkelijk bij kunt. Is het tijd voor een kopje koffie of thee? Pak dan het boek er even bij, blader het door en droom weg bij de mooie verhalen en sprekende foto’s. Inmiddels heb ik drie uitgaven in huis en ik kan je zeggen: zo werkt het bij mij nog steeds. Het gaat maar niet vervelen!
